nium erit; argentum eorum et aurum non valebit liberare eos in die furoris Domini. › Et alibi: ‹ Væ ei, qui multiplicat non sua, usquequo, et aggravat et contra se densum intum! Avaro sane contra se densum lutum aggravare, est terrena lucra cum peccati pondere cumulare... Sit ergo quilibet castus sit, sobrius sit, indigentibus alendis intentus, hospitalitati deditus, jejunet, vigilet, diem nocti psailendo continuet, si tamen avarus est, totam perdit, ita ut inter omnium criminum reos nequiorem se invenire non possit. Nihil est enim avaro scelestius, nibil iniquius quam amare pecuniam. › Quid ergo proderit non occidere, non mochari, non rapere, non denique perjurare, immunemque te prorsus a cunelis criminibus custodire, duinmodo si a te avaritia non expellitur, nihil te nequius, nihil scelestius reperitur ? CXLV, 552, 533.

De eleemosynæ bonis et effectibus, CXLV, 207, De

charitate, CXLV, 326. De frenanda ira, CXLX, 649. Non occides, CXLV, 1019.

1

RABANUS MAURUS, Fuldens. abb. - De eleemosyna facienda, CVII, 814. De eleemosynis et pauperibus, CIX, 783, 845. De eleemosynarum largitate, CX, 23, 97, 112, 205.

RATHERIUS, Veronens. episcop. De eleemosyna, CXXXVI, 698.

TAIO, Cæsaraugust. episcop. — Qui indigenti proximo exteriorem substantiam præbet, sed vitam suam à nequitia non custodit, rem suam Deo tribuit, et se peccato. Hoc quod minus est obtulit Auctori, et hoc quod majus est, servavit iniquitati. Nonnunquam divites elatt inferiores opprimunt et aliena rapiunt; et tamen quasi quædam aliis largiuntur....., LXXX, 891-895. De eleemosynis, LXXX, 939.

PARS PRIMA.

Notiones speciales de correctione fraterna, in ordine alphabetico.

AUGUSTINUS (S.), Hipponens. episc. Cavete ne sic ab alterius oculo festucam ejiciatis, ut in oculo proprio trabem non videatis, nec sic alterius velitis relevare Japsum, ut vestrum non videatis casum. Nec sic alterius curare debetis morbum, ut et vos ipsos postponatis ægrotos, ne cuilibet vestrum dicatur: Medice, cura te ipsum, Cura ergo primo teipsum, ut curatus alterius vulnera curare possis. Audite quid Dominus dixerit Pharisæis adulteram accusantibus: Qui sine peccato est vestrum, primus in ilam lapidem mittat. Qua fronte poterimus arguere alios de co quod in nobis gravius invenimus? Ad nos igitur pertinet mundos esse et sanctos; et si tunc fratrem nostrum peccare videmus, reprehendere eum cum omni mansuetudine debemus, ne per nostram negligentiam pereat. Charitas autem non odii, non rancoris, sed zelo justitiæ gladium correctionis evaginare debet. Tunc semper misericordia ligata sit in cordibus vestris, ne velut Judas, ille qui peccavit, desperatus ad suspendium pergat, XL, 1258.

-

PETRUS DAMIANUS. Inter cætera sanctæ conversationis insignia, unum præ cæteris cave ne correptiones aliquando graviter feras, ne qualibet occasione redargui a tuis quoque junioribus erubescas. Quod videlicet hujus loci tam familiare est atque nativum, ut qui corripitur fugit... ad hoc enim homo de sæculo magisterio regularis disciplinæ submittitur, ut rubiginem quam de mundo lenocinante contraxerat, asperæ correptionis lima detergat. Unde est quod Sapientia loquitur in Proverbiis: Convertimini ad correptionem meam; et proferam vobis Spiritum meum. ... Jure non hominis sed Domini correctio dicitur, cum in amore (hristi a proximo in proximum quælibet severitas irrogatur, et nimis a sapientia deviat qui superbum cor divinis increpationibus non inclinat. Cude et Salomon ait: Qui diligit disciplinam, diligit sapientiam; qui autem odit increpationes, incipiens est. Quapropter idem dicit : Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum, nec audivi vocem docentium me et magistris nou inclinavi aurem meam?... CXLV, 794, 705, 706.

Nuuc ad memoriam redit quod Paulus, sicut ad Galatas scribit, beatum Petrum coapostolum increpavit; sed ei

quem velut discordando redarguit, votis interioribus Concordavit. Cum venisset, inquit Petrus Autiochiam. in faciem ei restiti... O quam dura superficie tenus verba. et si solis attendatur in syliabis, ab apostolici culminis gravitate funditus aliena! Reprehensibilis est Petrus, cui ad reprehendendum et ad corrigendum commissa sunt omnia regna terrarum. In faciem ei resistitur ad cujus imperium janua regni cœlestis Christi fidelibus aperitur; simulationis auctor asseritur, qui primus est in prædicatoribus veritatis. Sed cum vidissem quod non recte ambularent in veritate Evangelii, dixi Cephæ coram omnibus. Quid est hoc, beate Paule, quod priorem tuum increpationibus laceras, objurgationibus exacerbas? Quo pacto non vereris eum ante hominum ora confundere, cui speciali jure concessum est universali totius orbis Ecclesiæ præsidere? An fortassis excidit quod vos communis utriusque Doctor instruxit? Si peccaverit, inquit, in te frater tuus, corripe eum inter te et ipsum solum; si autem te non audierit, adhibe duos vel tres testes. Tu vero non private conventum, non clam coram testibus allocutum, sed palam omnibus arguis, et insuper ad posteritatis venturæ notitiam, quod gravius est, hoc te fecisse conscribis. An et illud es oblitus quod Timotheo ipse jussisti: Senem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem? Sed in eo quod B. Petrum Pauius coram omDibus manifeste redarguit, foris quidem contradictor apparuit, sed cordis ejus vota complevit. Gentiles enim venientes ad fidem non audebat Petrus, eis præsentibus qui ex circumcisione crediderant, in convescendi societate recipere, ne videlicet illi scandalum sustinerent, et mox a tide adhuc tenera sub hac occasione re ederent. Et ideo qui cum gentibus edere consueverat, quibusdam a Jacobo venientibus, ab eorum se consortio subirahebat, timens sci icet ex circumcisione credentibus, ne, si eum convesci gentibus cernerent, perfidiæ periculam sustinerent Nam quia Petrus ita per omnia sentiebat ut Paulus, gentes scilicet observare ritus Judaicos nou debere, qui Actus apostolorum legit dubitare non poterit; imo hujus sententiæ primus auctor Petrus inter apostolos indubitanter invenitur, cujus nunc a Paulo quasi prævaricator arguitur. Ait enim: Nunc ergo quid leptatis imponere jugum super cervices discipulorum, etc...? › Volebat ergo Petrus permaxime coram omuibus argu, gaudebat ob urgantis inventione confundi, ut id quod invitus agebat, correptus omitteret, et in eo quod solus

amici, ut aures vel oculos ejus verbo sive gestu vel opere non offendat. Optimus amicitiæ comes et ornamentum pretiosissimum verecundia est. E diverso peremptoria ejus est inverecundia, et attritæ frontis infrunitas. Plerisque accidit quod, cum iracundiæ ignis in eorum corde Conceptus jam prodiret in publicum, aut cum jam verbum contumelia protulisset ad fauces, supervenientis aspectus amici sedabat æstuantis animi motum, turbatamque mentis faciem quodam placore vultus et auctoritate venerabili subito serenabat. In hoc etiam apparet amicitiæ magna virtus, quod in suadendo vel dissuadendo aliquid multum potest. Quippe cum nec fides ejus sit dubia, nec blanda admonitio ejus suspecta. Amico igitur quod honestum est suadeas aperte, libere et secure; et, si utilitas ejus exegerit, eumdem ne timeas objurgare. Cum autem plerumque molesta sit veritas, et propter hoc amicitia quandoque turbetur, illud quidem obsequium damnabile est quod amicum indulgentiorem vitiis facit. Fiat itaque admonitio non acerba, objurgatio non contumeliosa, adsit honesta et suavis affabilitas. Omnis autem assentatio sit procul a conditione amicitiæ aliena. Verbum B. Ambrosii est: Si quid vitiosum deprehendis in amico, illum prius occulte corripe; si te non audierit, corripe eum palam; si vero se lædi putat, tu tamen eum corripe; et si animum ejus vulneret amara correptio, tu lamen corripe Tolerabilia enim magis sunt amici vulnera quam adulantium oscula. Sicut Romani scribit auctor eloquii, objurgationes nonnunquam necessariæ sunt, quas fieri oportet et majore vocis contentione, et acriore gravitate verborum, ita ut videamur irati; verum sicut ad urendum et secandum, sic ad hoc genus castigandi inviti et rarissime veniamus, maxime si nulla alia medicina supersit. Ira vero procul absit, cum qua nihil considerate, nihil recte fieri potest. Castigatio ergo ex gravitate et clementia condiatur, ut repellatur contumelia, et qui objurgatur se ipsum causam esse hujus acerbitatis agnoscat. In omnibus itaque servetur censura modestiæ, ne videatur quis iracundiæ suæ plus satisfacere quam amori. Sunt enim qui ebulliont interius, et astum vesaniæ nomine zeli palliant et colorant; sed qui sequuntur sue mentis impetum, et non potius rationem, vix aut nunquam in corripiendo proficiunt. Sit ergo, quæso, in corripiendo sermo tristior, dejectior vultus, intercipiant verba singultus et lacrymæ; ut sentiat qui corripitur totum hoc ex amore, non ex rancore procedere. Si primam correptionem forte respuerit, recipiet vel secundam. Interim ora, plora, suspira, et vocem gemitus intercidal. Agat amicus in veritate quidquid emollire potest animum alterius; nihil tamen sit in verbo vel planetu aut singultu simulatione aliqua subornatum Simulatio siquidem et assentatio duæ virulentissimæ pestes sunt, quæ semper procul ab amicitia relegentur...... Amici ergo correctio tota de medullis animæ et de intima compassione procedat, ut sic se habeat in melioratione amici, sicut circa se fieri Propheta desideral, dicens: Utinam corripiat me justus in misericordia et increpet me; oleum autem peccatoris non impinguet caput meum ..... > Sicut autem simulatio assentatioque amicitiæ intoxicant puritatem, sic dissimulatio inter amicos quandoque parit et nutrit affectuum puritatem. Est enim quædam simulatoria, sed dispensatoria correctionis dilatie pro loco, pro tempore, pro persona. Nam si amicus publice objurgandus est, quantum salva lege amicitiæ fieri potest, decet nos ejus dissimulare aut excusare erratum, et ad correctionem ejus tempus exquirere opportunum et familiare secretum. Dum enim ex turbatione recenti adhuc est inquietior æger animus, tanta dissimulatione opus est, donec, mentis nubilo serenato, pacatior verba blande monentis admittat. Certe cum rex David adulterio proditionem et homicidium adjecisset, correpturus eum propheta Nathan, regiæ tamen deferens majestati, non subito, non mente turbata, tanti sceleris ei crimen impegit, sed congrua dissimulatione præmissa, et proposito ænigmate competenti sententiam contra se judicantis extorsit, CCVII, 891-893.

SMARAGDUS, abb.-Paulus apostolus ait : « Si quis autem non obaudit verbo nostro, per Epistolam hanc notate, et non commisceamini cum illo, ut confundatur; et nolite quasi inimicum existimare illum, sed corripite ut fratrem. Ac si diceret, si eum auctoritas Epistolæ nostræ non corrigit, per litteras vestras quis sit ipse nobis notificate, ut a nobis corripiatur, vel etiam per nostram Epistolam excommunicetur. Et vos non commisceamini cum excommunicato tandiu donec obediens præceptis consentiat apostolicis. Apertum hoc in loco dat Apostolus indicium, ut cum excommunicato nec in actu, nec in consilio, nec in aliquo commisceamur consortio. In uno eodemque homine et fraternitatem simul diligere, et vitia possumus odisse. Aliud enim est quod frater est, aliud quod vitiosus est homo. Diligamus ergo in eo f aternitatem no. stram, et odio habeamus vitiositatem ejus. Persequamur in eo vitium, et emendatum ut nosmetipsos diligamus eum. Hinc beatus Gregorius: Sic nimirum proximis nostris exhibere odii discretionem debemus, ut in eis et diligamus quod homines sunt, et habeamus odio quod in Dei nobis itinere obsistunt. Dixit quidem senex Quia debet homo mortificare se ipsum ab omni re ma a, prius. quam egrediatur de corpore, et non lædat ullum hominem. Et nisi habuerit homo in corde suo quod peccator est, Deus non exaudiet illum. Quid est in corde habere quod peccator est? Id est, si quis supportat peccata sua et non videt peccata proximi sui. Quando enim dimiserit homo voluntatem suam, tunc ei reconciliabitur Deus et suscipit orationem ejus. Si enim conspexerimus peccata nostra, non videmus peccata proximi. Stultitia est enim homini habenti mortuum suum, et relicto eo abire et flere mortuum proximi sui... Unusquisque ergo mortuum, id est peccatum suum plangere debel... Peccatum enim mortuum dicit propheta, ubi ait : « Qui lavatur a mortuo, et iterum tangit mortuum, id est, qui plangit peccatum, et iterum committit peccatum, nihil proficit lavatio ejus. CII, 672, 673.

PARS SECUNDA.

Divisiones variæ de correctione fraterna in ordine chronologico.

S. Am

1 Correctionis fraternæ negligentia sublata. brosius, XVII, 715. S Augustinus ('), V, 111, 549; IX, 83, 98; X, 918; VII, 21.-S. Gregorius Magnus, LXXVII, 72. Rabanus Maurus, CXII, 47. Amulo, epise. Lugdun., CXVI, 128. Ratherius, epic. Veron., CXXXVI, 414. Ivo Carnot., episc., CLXV, 712; CLXÍ, 850. Hildebertus, Cenoman, CLXXI, 605. Algerus Scholastic., CLXXX, 901.- Petrus Lombardus, CXCH, 373.

2. Correctionis fraternæ exercitium, pietas, negligentia, crudelitas S. Augustinus. V, III. Sidonius A pollinaris, LVIII, 747. S. Benedictus. LXVI, 278. Petrus Damianus, CXLV; 708. – S. Bernardus, abbas Clarævall., CLXXXI, 108.

5. Correctio fraterna, officium, munus, obligatio. S. Augustinus, XXXIII, 657; XXXIX; 1666, 1697, 1698; XLI, 21. Leo Magnus, LIV, 1126. S. Greg., episc. Turon., LXXI, 521.-S. Gregorius Magnus, 1 XXV 921; 1.XXVI, 895. S. Columbauus, abbas, LXXX, 218. Rabanus Maurus, CX, 89. Hugo, episc. Lincoln., CLIII, 1042. S. Anselmus. Cantuar., CLIX, 174. Ivo Carnot. episc., CLXI. 711. Algerus Scholastic. CLXXX, 873. Adamus, Præmonstrat. abbas, CXVIII,

--

- Philippus de Harveng, abbas bonæ Spei, CCIII,

---

-

4. Correctionis fraternæ necessitas, util.tas. —S. Ambrosius, Mediolan. arch., XV, 1715; XVII, 396. — S. Augustinus, XXXIX, 2289; XL, 202; XLV, 919-921. Petrus Damianus, CXLV, 707. Rupertus, abbas, CLXVIII, 1002. Algerus Scholastic., CLXXX. 869, 870, 901. 903, 905, 906, 909, 910. Gaudefridus, abbas, CLXXXIV, 500.- S. Hildegardis, CXCVII, 151, 202, 218, 298. Philippus de Harveng, abbas bonæ Spei, CCHI, 199. Coelestinus III, CCVI, 1083. Innocentius iil, COXV, 62; CCXVI, 564; CCXVII, 1143.

5. Correctio fraterna, commodum publicum, commune. S. Ambrosius, XVII, 307, 337. S. Augustinus, XXXIX, 2283; XLI, 644. Petrus Cantor, CCV, 283. Petrus Blesensis, CCVII, 891. Petrus Damianus, CXLV, 704. 6. Correctio fraterna, medicamentum, remedium. S. Ambrosius, XIV, 391, 392, 1057, S. Hieronymus, XXVI, 313; XXIII, 587.- S. Augustinus, XL, 722; XLVI, 228-Cassiodorus, LXIX, 584, 647.-S. Gregor. Turon, LXXI, 528. S. Eligius, episcop. Noviom., LXXXVII, Petrus Damianus, CXLIV, 276; CXLV, 706.

589.

S. Ambrosius, XVII,

-

9. Correctionis fraternæ natura. 777. S. Petrus Chrysologus, LII, 572, 575. Cassio. dorus, LXIX, 766. S. Gregorius Mguus, LXXVII, 30, 472-B Albinus seu Alcuinus, C, 775. — Petrus Lombardus, CXCII, 505.

10. Correctio fraterna,licita quatenus. — S. Augustinus, XLIII, 452.

11. Conditiones, qualitates correctionis fraternæ; quo animo? Tertullianus, I, 121, 122, 697; II. 152, 153, 193, 196, 239, 210. S. Ambrosius, XIV, 391, 592. S. Hieronymus, XXVI, 425. S. Augustinus, XL, 200, 1095; XXXIV, 1261, 1262, 1263, 1298, 2143; XXXIII, 531; XXXVIII, 507, 549, 1698; XL, 199. Leo Magnus, LIV, 1126 S. Benedictus, LXVI, 278. S. Gregorius Magnus, LXXV, 799, 1070; LXXVI, 352; LXXV, 1057; LXXVI, 587; LXXVII, 36. Rabanus Maurus, CVIII, 1200; CXII, 53. - Ivo, Carnot, episc., CLXI, 997. — Adamus Præmonstrat.. CXCVIII, 268.

-

-

-

12. Correctio fraterna ex auctoritate et potestate superiorum. Quomodo? S. Augustinus, XXXVIII, 274, 549, 762. S. Gregorins Magnus, LXXVI, 144. — S. Jonas, abbas Elnon., LXXXVII, 1078. Halitgarius, episc. Camerac., CV, 691. - Amalarius, presb. Metens., CV, 966, 967. Rabanus Maurus, CIX, 981; CXII, 45. Walafridus Strabus, CXIV, 980. —S. Lupus, abbas Ferrar., CXIX. 614. Hincmarus, Rhem. arch., CXXV, 850. Joannes VIII, papa, CXXVI, 750, 844. Joannes, arch. Rotomag., CXLVII, 31. --S. Anselmus, CLIX, 146, 173, 175.--Sigebertus Gemblacens, CLX, 798. A gerus Scholastic., CLXXX, 869.- Gillebertus, abbas. CLXXXIV, 123. Guichardus, Lugdun. arch., CXCIX, 1107. Innocentius III, CCV, 393, 526, 723, 1146, 1339. 13. Correctio fraterna, quomodo recipienda? — B. Lan francus, Cantuar. arch., CL, 365, 631. Gillebertus, abbas, CLXXXIV, 238. Ogerius, ibid., 1192.

14. Correctio fraterna, non est redditio mali pro malo. S. Hieronymus, XXV, 1014. -- S Augustinus, XXXIX, 1698; XL, 1232; XLIII. 550; XXXIII, 958. B. Lanfrancus, Cantuar. arch., CL, 339.

15. Correctio fraterna redditio boni pro malo. — S. Augustinus, doct., XLIV vel XI.V, 946.

16. Correctionis fraternæ utilitas a Deo.-S Hieronymus, XXV, 1367. S. Augustinus, XLV, 920. - S. Gregorius Magnus, LXXVII, 72, 90.

-

23. Correctionis fraterna, via sive modi, objurgatio, monitio, oratio.-S. Augustinus, Hipp. episcop., doctor, XXXIX 2279; XL, 123; XLI, 21; XXXIV vel XXXV, 1263; XXXIII, 23. Cassianus, XLIX, 172-174, 173-174. --S. Prosper Aquitanus, LI, 185. Cassiodorus. LXIX, 827. S. Gregorius Magnus, doct. eccl., LXXVI, 311398, 399; LXXVII, 91.-S. Chrodegaugus, episc. Metens., LXXXIX, 1080. Amulo, episc. Lugdun., CXVI,

--

-

128.-Paschalis II, papa, CLXIII, 436. Rupertus, abbas Tuitiensis, CLXVI, 1123. — Ven. Hildebertus, Cenoman, episc., CLXXI, 279. Algerus Scholasticus, CLXXX, 896. Ogerius, abbas Luced., CLXXXIV, 1232. hohus, præpos., Reichersp.. CXCIV, 1306.- S. Stephanus, Grandimontens.. CCIV, 1096.

Ger

24. Correptio el gratia non se invicem tollunt. S. Ambrosius, Mediol. arch. doct., XIV, 392- 393. S. Hieronymus, presbyt. doct. eccl. XXIII, 563 - S Augustinus, Hippon. episc. doct., XLI, 442, XLV, 942. Supplementum ad opera S. Augustini, XLVII, 561.. Cassianus, XLIX, 332, 417, 418, 514, 548. S. Leo Magnus, pap. doctor, LIV, 263.-S Eugyppius, abbas, 1.XII, 998. Cassiodorus, LXIX, 602. S. Gregorius Magnus. doct., LXXVII, 46, 792. Amulo, episcop. I ugd., CLVI, 129. Isidorus Mercator, (XXX, 856. — Petrus Damianus, CXLV, 705. 25. Correctio fraterna, quomodo facienda? - S. Hilarius, Pictav. episc. doct., IX, 1021. Eusebius Vercellens., XII, 261. S. Hieronymus, presbyt. doct, XXVI, 131.

Ambrosius, arch. Mediol., XV, 1507.-S. Hieronymus, presb. doct, XXIX, 565.-S Augustinus, Hippon. episc. doct, XXXII, 1381; XLIII, 81, 82; XLV, 902, 946; XLIII, 83, 81. — Cassianus, XLÍX, 172, 531, 332, 335. S. Petrus Chrysologus, II, 617. S. Leo Magnus, LIV, 688. S Maximus Taurinens., LVII, 717. - S. Benedictus, LXVI, 921. - S. Cæsarius, Arelat. episcop., LXVII, 1036. S. Gregorius Magnus, doct., LXXVII, 488.-S. Albinus seu Alcuinus, C, 75. Smaragdus, abbas, CII, 672. Sedulius Scotus, CIII, 224. Rabanus Maurus, CIX, 891. - Lanfrancus, Cantuar. arch., CL, 563, 631. Rupertus, abbas Tuitiens, CLXVII, 919. Algerus, Scholastic., CLXXX, 869. Ogerius, abbas, CLXXXIV, 1184 - Adamus, Præmonstrat., CXCVIII, 538 et seqq. — Alanus de Insulis, CCX, 161.

27. Correctio fraterna, alia secreta, alia publica. Aquileius Juvencus, XIX, 250, 450.-S. Hieronymus, XXVI, 313; XXIII, 460. S. Augustinus Hipponens. XXXIV, 1134; XXXVIII, 505, 652; XL, 812; XXXVII vel XXXIX, 127, 510, 511, 946.-S. Benedictus, LXVI, 921.-S. Gregorius Magnus, doct., LXXV, 1021.-Lege: Beda Ven., XCII, 83, 84.-Rabanus Maurus, archiep. Mog., CVII, 1011; CX, 475. Walafridus Strabus, Fuld. monach, CXIV 146.- Petrus Damianus, CXLV, 703, 708. B. Lanfrancus, arch. Cantuar., CL, 237, 357.-- S. Guillelmus, abbas Hirsaug., CLIII, 950. S. Hieronymus (supra legitur), XXVI, 313. - Ivo Carnot. episc., CLXI, 888. S. Bruno, episc. Signiens., CLXIII, 797. — Rupert., abb. Tuiliens.,CLXVII, 657; CLXVII, 1411; CLXIX, 869. Hildebertus, Cenoman., CLXXI, 230. - Algerus, Scholastic., CLXXX, 909, 921-Ogerius, abbas, CLXXXIV, 1184. Petrus Lombardus, CXCII, 355-Gerhohus, præpos. Reichersperg., CXCIV, 1280. Burchardus, Wormat. episc., CLX, 926. Regino, Prumiens. abbas, CXXXII, 334 Haymon, Halberstad. episc., CXVIII, 266. — S. Eugyppius, abbas. LXII, 863.

28. In correctione fraterna, sævire non licet in malos. - S. Augustinus, Hipponens. episc., XL, 1097; XXXIX, 1389. S. Gregorius Magnus, pap. doct., LXXV, 926. 29. Correctio fraterna, sanutio per confusionem. S. Ambrosius, arch. Mediol., XIV, 910; XV, 1324. S. Hieronymus, presb. doct., XXIV, 685; XXX. 336, - S. Augustinus, Hippon. episc., XXXIII, 654; XXXVIII et XXXIX, 779, 780. - S. Petrus Chrysologus, LII, 550, 569. S. Gregorius Magnus, pap. doctor, LXXVI, 912, 913, 1018; LXXVII, 143. Isidorus Mercalor, CXXX, 852.

537.

30. Correctionis fraternæ origo (ex charitate). - Tertullianus, III, 100. S. Hieronymus, presb. doctor, XXV, 853. S. Augustinus, Hippon.. XLIV et XLV, 942-944. S, Leo Magnus, pap. doct., LIV, 354.

51. Correctio fraterna, officium dilectionis est. S. Ambrosius, Mediolan. arch..XV, 1323. S. Augustinus, Hippon. Episc., XXXIX, 2116; XXXVIII, 54.-S. Leo Magnus, papa, doctor, LIV, 669.-S. Gregorius Magnus, papa, doctor, LXXVII, 476.- Walafridus Strabus, CXIV, 317. Amulo, episc. Lugdun, CXVI, 128. Florus, diac. monach., CXIX, 398.- Petrus Dainianus, CXLVII, 787.Rupertus, abbas Tuitiens., CLXVII, 1803. debert. episc. Ceuom., CLXXI, 279, 774.

scholasticus, CLXXX, 895, 896, 901.- Herveus, Burgidol. monach., CLXXXI, 1401.-Petris Lombardus, CXCII, 522. Joannes Saresberiensis, CXCIX, 996. centius III, papa, CCXVII; 1117.

Juno

32. In correctione fraterna, severitas et charitas osculantur. S. Ambrosius, Mediol. arch., XIV, 1017. - S. Hieronymus presb. doctor, XXV, 111.-S. Augustinus, doct, XXXVI, XXXVII, 504; XXXIII, 530. S. Benedictus. LXVI, 278. S. Gregor. Magnus, papa doct., LXXV, 311, 391, 970; LXXV1,394, 912; LXXVII, 727, 1077. — Regino Prumiens. abbas, CXXXII, 334. Burchardus, Wormat. episc., CXL, 926. -- Ivo, Carnot. episc., CLXI, 717. -Algerus, Scholasticus, CLXXX, 898. Adamus Præmonstrat., CXCVIII, 272.

33. In correctione fraterna melior cum severitate dilectio quam cum lenitate deceptio. S. Ambrosius, Mediolan. arch., XVI, 180. S. Augustinus, Hippon. episc., XXXVIII, 124; XXXIX, 1697; XLI, 21. — S. Augustinus, Hipp. episc., XXXIII, 323.-S. Gregor. Magnus, pap., doct. LXXVII, 72, 73, 738, 1077. Regino, Prumiens. abb., CXXXII, 210, 231. Petrus Damianus, CXLV, 709. S. Anselmus, Cantuar. arch., (LIX, 118. Yvo, Carnot. episc., CLXI, 526. Hildebertus, Cenoman., CLXXI, 996.-Algerus, Scholastic. CLXXX, 905, Richardus S. Victoris, CXCIV, 1337. Petrus Cellensis, CCII, 478.

-

41. Melius vel facilius corriguntur parvus homo el indoctus docilis, quam franguntur durus et pervicax. S. Cyprianus, IV, 776. S. Augustinus, doctor eccl., XXXIII, 873; XL, 160.

42. Correctio fraterna neglecta vel omissa aliquando ex consilio charitatis. S. Ambrosius, arch. Medio'.. XVII, 214.-S. Augustinus, doct. eccl., XXXIX, 2116; XLI, 21. - S. Leo Magnus, doct. eccl., LIV, 1039. S. Gregor Magnus, LXXVII, 669. - Ratherius, episc. Veron, CXXXVI, 414. 43. Incorrigibiles tolerandi. S. Augustinus, XL, 199, 200; XXXVI, 1692. S. Prosper. Aquitanus, LI, 271. S. Benedictus, LXVI, 519, 864. S. Gregorius Magnus, LXXV, 1017, 1.XXVII, 91. S. Algerus, Scholastic. Leodiens., CLXXX, 891. Petrus Blesensis, CCVII, 893.

44. Correctio fraterna a minore quolibet non dedignanda.

-S. Hieronymus, XXII. XXVIII, 290.

S. Augustinus, doct. eccl..

45. Contra incorrigibiles. S. Hieronymus, presh. doct., XXVI, 426. S. Augustinus, doct. ecel., XLI, 45: XLIV, 920, 921. S. Leo Magnus, LIV, 1017, 18, 1126. Cassiodorus, LXIX. 776. S. Gregor. Magnus, LXXVI, 708; LXXV, 920. 812, 1021; LXXVI, 704, 881, 892, 895, 1230, 1310; LXXVII, 1279, 46, 43. - Walafridus Strabus, CXIV, 317, 365. Haymon, Halberstat., episc., CXVII, 783. Petrus Damianus, CXLV. 706. S Hinemarus, arch. Rhem., CXXV, 798. Hugo a S. Victore. CLXXV, 159.- S. Bernardus, abbas Claræ., CLXXXI, 1170. Gerhohus prepos. Reichersp., CXCIV,

47. Corripi pudere vitium superborum. S. Ambrosius, doct. eccl., XVII, 207. S. Augustinus, doct., eccl., XII, 309.- S. Columbanus, abbas, LXXX, 218. S. Isidorus, Hispal., LXXXIII. 1206.

48. In correctione fraterna quot fructus in honestioribus! S. Cyprianus, III, 1011. S. Ambrosius, XVII, 690. Petrus S. Augustinus, doct. eccl., 1, 723. Damianus, CXLIV, 390. 49. Correctio fraterna facilior in aliis quam lubens in nobis.-S. Augustinus, doct. eccl., XL, 1258; XXXV, · Petrus 2111S. Gregorius Magnus, I.XXVI, 394. Damianus, CXLVII, 518.-Gillebertus, abbas, CLXXXIV, 121.

50. Laudabilius libenter accipere corrigentem, quam audacter corrigere deviantem. S. Augustinus doct. eccl., XXXIII, 286. Algerus, Scholastic., CLXXX, 869.

51. Petrus humilis in correctione accepta magis ædifical, quam Paulus corripiens. — S. Augustinus, XXXIII, 112, 208, 277. 779; XI., 493; XXXIII, 285.-S. Petrus Damianus, CXLV, 708. Hildebertus Cenoman., CLXXI, 997. Algerus Scholastic., CLXXX, 869. Gerhohus Reichersp., CXCIV, 1516.

55. Quomodo Dens corrigit.-S. Augustinus, doct. eccl., CLIV, 921, 946; XLI, 159. S. Prosper. Aquitan., LI, 653.S. Petrus Chrysologus, LII, 629-650; 647.-S. Leo Magnus, L.V, 71 -S. Gregorius Magnus, LXXVII, 573. Rabanus Maurus, arch. Mog., CIX, 25. 56. Flagelium Dei patienter ferendum. - S. Ambrosius arch. Mediol., XV, 1440. S. Augustinus, doct. eccl., XXXVIII, 446.' S. Gregor. Turon. episc., LXXI, 528 — S. Gregor. Mag., LXXV, 919-920; LXXVII, 651, 1166. 57. Correctio hæreticorum quo modo?- S. Augustinus doct. eccl., XXXII. 650, 656; XIII, 173. S. Leo Magnus, LIV, 944, 1098, 1109, 1110, 1132, 1148. 58. Correptio hominis, per visum casi.-S. Augustinus, doct. eccl., XXXVIII, 1410 - S. Gregorius Magnus, LXXVI, 913; 1054-Rabanus Maurus, arch. Mog. CVIH, 941 Wernus, abb. S. Blasii, CLVII, 1202.