Vultum truncata, atque inhonefto vulnere nares
Manca, et adhuc deeft informi de corpore Paulatim in rígidum hic vita infinuata cadaver Motu ægro vix dum redivivos erigit artus. Inficit his horror vultus, et imagine tota Fufa per attonitam pallet formido figuram.
Detrahe quin oculos fpectator, et, ora nitentem Si poterint perferre diem, medium inspice murum, Qua fedet orta Deo proles, Deus ipfe, fereno Lumine perfufus, radiifque infperfus acutis. Circum tranquillæ funduntur tempora flammæ, Regius ore vigor fpirat, nitet ignis ocellis, Plurimaque effulget majeftas numine toto. Quantum diffimilis, quantum o ! mutatus ab illo, Qui peccata luit cruciatus non fua, vitam Quando luctantem cunctata morte trahebat! Sed fruftra voluit defunctum Golgotha numen Condere, dum victa fatorum lege triumphans Nativum petiit cœlum, et fuper æthera vectus Defpexit lunam exiguam, folemque minorem.
Jam latus effoffum, et palmas oftendit utrafque, Vulnufque infixum pede, clavorumque recepta Signa, et tranfactí quondam vestigia ferri. Umbræ huc felices tendunt, numerofaque colos Turba petunt, atque immortalia dona capeffunt. Matres, et longæ nunc reddita corpora vitæ Infantum, juvenes, pueri, innuptæque puellæ Stant circum, atque avidos jubar immortale bibentes
Affigunt oculos in Numine; laudibus æther Intonat, et læto ridet cælum omne triumpho. His amor impatiens conceptaque gaudia mentem Funditus exagitant, imoque in pectore fervent. Non æque exultat flagranti corde Sibylla, Hospite cum tumet inclufo, et præcordia fentit Mota Dei ftimulis, nimioque calentia Phœbo.
Quis tamen ille novus perftringit lumina fulgor ? Quam Mitra effigiem diftinxit pictor, honefto Surgentem è tumulo, alatoque fatellite fultam ? Agnofco faciem, vultu latet alter in illo
* Wainfletus, fic ille oculos, fic ora ferebat: Eheu quando animi par invenietur Imago! Quando alium fimilem virtus habitura ! Irati innocuas fecurus numinis iras Afpicit, impavidofque in Judice figit ocellos. Quin age, et horrentem commixtis igne tenebria Jam videas fcenam; multo hic ftagnantia fuco Monia flagrantem liquefacto fulphure rivum Fingunt, et falfus tanta arte accenditur ignis, Ut toti metuas tabulæ, ne flamma per omne Livida ferpat opus, tenuefque abfumpta recedat Pictura in cineres, propriis peritura favillis. Huc turba infelix agitur, turpifque videri Infrendet dentes, et rugis contrahit ora. Vindex à tergo implacabile fævit, et enfem Fulmineum vibrans acie flagrante fceleftos
Jam Paradifeis iterum depellit ab oris.
Heu! quid agat triftis? quo fe cœleftibus iris Subtrahat o! quantum vellet nunc æthere in alto Virtutem colere! at tandem fufpiria ducit Nequicquam, et fero in lachrymas effunditur; obftant Sortes non revocandæ, et inexorabile numen. Quam varias aperit veneres pictura! periti Quot calami legimus veftigia! quanta colorum: Gratia fe profert ! tales non difcolor Iris Oftendat, vario cum lumine floridus imber Rore nitet toto, et gutta fcintillat in omni.
O fuci nitor, o pulchri durate colores!
Nec, pictura, tuæ languefcat gloria formæ, Dum lucem videas, qualem exprimis ipfa, fupremam
I C ubi graminea in latum fefe explicat æquor
Planities, vacuoque ingens patet area campo, Cum folem nondum fumantia prata fatentur Exortum, et tumidæ pendent in gramine guttæ, Improba falx noctis parva incrementa prioris Defecat, exiguam radens a cefpite messem: Tum motu affiduo faxum versatile terram Deprimit extantem, et furgentes atterit herbas. Lignea percurrunt vernantem turba palæftram Uncta, nitens oleo, formæ quibus effe rotunda Artificis ferrum dederat, facilifque moveri. Ne tamen offendant incauti errore globorum, Quæque fuis incifa notis stat sphæra; fed unus Hanc vult, quæ infufo multum inclinata metallo Vertitur in gyros, et iniquo tramite currit; Quin alii diverfa placet, quam parcius urget Plumbea vis, motuque finit procedere recto.
Poftquam ideo in partes turbam diftinxerat æquas Confilium, aut fors; quifque fuis accingitur armis. Evolat orbiculus, qua curfum meta futurum Defignat; jactique legens veftigia, primam, Qui certamen init, fphæram demittit, at illa
Leniter effufa, exiguum quod ducit in orbem, Radit iter, donec fenfim primo impete feffo Subfiftat: fubito globus emicat alter et alter.
Mox ubi funduntur late agmina crebra minorem Sparfa per orbiculum, ftipantque frequentia metam,. Atque negant faciles aditus; jam cautius exit, Et leviter fefe infinuat revolubile lignum. At fi forte globum, qui mifit, fpectat inertem Serpere, et impreffum fubito languefcere motum, Pone urget fphæræ veftigia, et anxius inftat, Objurgatque moras, currentique imminet orbi. Atque ut fegnis honos dextræ fervetur, iniquam Incufat terram, ac furgentem in marmore nodum. Nec rifus tacuere, globus cum volvitur actus Infami jactu, aut nimium veftigia plumbum Allicit, et fphæram à recto trahit infita virtus. Tum qui projecit, ftrepitus effundit inanes, Et, variam in fpeciem diftorto corpore, falfos Increpat errores, et dat convitia ligno. Sphæra fed, irarum temnens ludibria, cœptum Pergit iter, nullifque movetur furda querelis. ' Illa tamen laudes fummumque meretur honorem, Quæ non dirumpit curfum, abfiftitque moveri, Donec turbam inter crebram dilapfa fupremum Perfecit ftadium, et metæ inclinata recumbit. Hoftis at hærentem orbiculo detrudere fphæram Certat, luminibufque viam fignantibus omnes Intendit vires, et mifile fortiter urget:
« PreviousContinue » |