Tuque tuo Colchon propellas remige Phasim,
Peliacaeque trabis totum iter ipse legas,
Qua rudis Argoa natat inter saxa columba
In faciem prorae pinus adacta novae ;
Si qua Gygaei visenda est ora Cäystri,
Et qua septenas temperat unda vias;-
Omnia Romanae cedent miracula terrae;
Natura hic posuit quicquid ubique fuit.
Armis apta magis tellus quam commoda noxae,
Famam, Roma, tuae non pudet historiae.
Nam quantum ferro, tantum pietate potentes
Stamus; victrices temperat illa manus.
Hic Anio Tiburne fluis, Clitumnus ab Umbro
Tramite, et aeternum Marcius humor opus.
Haec tibi, Tulle, parens, haec est pulcherrima sedes:
Hic tibi pro dignâ gente petendus honos.
Hic tibi ad eloquium cives, hic ampla nepotum
Spes, et venturae conjugis aptus amor.
What follows is a continuation of CLAUDIAN'S PRAISE OF ROME, & few lines of which are quoted at p. 29.
Innumeras uno gereret cum tempore pugnas,
Hispanas caperet, Siculas obsideret urbes,
Et Gallum terris prosterneret, aequore Poenum,
Nunquam succubuit damnis; et territa nullo
Vulnere, post Cannas major Trebiamque fremebat:
Et cum jam premerent flammae, murumque feriret
Hostis, in extremos aciem mittebat Iberos.
Nec stetit Oceano; remisque ingressa profundum,
Vincendos alio quaesivit in orbe Britannos.
Haec est, in gremium victos quae sola recepit,
Humanumque genus communi nomine fovit,
Matris, non dominae, ritu, civesque vocavit
Quos domuit, nexuque pio longinqua revinxit.
Hujus pacificis debemus moribus omnes,
Quod veluti patriis regionibus utitur hospes ;
Quod sedem mutare licet: quod cernere Thulen
Lusus, et horrendos quondam penetrare recessus;
Quod bibimus passim Rhodanum, potamus Oronten;
Quod cuncti gens una sumus.
Nec terminus unquam
Romanae ditionis erit: nam caetera regna
Luxuries vitiis, odiisque superbia, vertit.
Sic male sublimes fregit Spartanus Athenas;
Atque idem Thebis cecidit: sic Medus ademit
Assyrio, Medoque tulit moderamina Perses.
Subjecit Persen Macedo, cessurus et ipse
Romanis. Haec auguriis firmata Sibyllae,
Haec sacris animata Numae huic fulmina vibrat
Jupiter; hanc totâ Tritonia Gorgone velat.
Arcanas huc Vesta faces, huc orgia secum
Transtulit et Phrygios Genitrix turrita leones.
Huc, depulsurus morbos, Epidaurius hospes
Reptavit placido tractu; vectumque per undas
Insula Paeonium texit Tiberina draconem.
Ovid contrasts the wanderings and misfortunes of Ulysses with his own:
Pro duce Neritio, docti mala nostra Poëtae
Scribite Neritio nam mala plura tuli.
Ille brevi spatio multis erravit in annis
Inter Dulichias Iliacasque domos:
Nos, freta sideribus notis distantia mensos,
Sors tulit in Geticos Sarmaticosque sinus.
Ille habuit fidamque manum, sociosque fideles:
Me profugum comites deseruere mei.
Ille suam laetus patriam victorque petebat:
A patria fugio victus et exul ego.
Nec mihi Dulichium domus est, Ithaceve, Sameve,
Poena quibus non est grandis abesse locis ;
Sed quae de septem totum circumspicit orbem
Montibus, imperii Roma Deûmque locus.
At p. 71, under the head of CYCLADES, add the following allusion to those islands in Virgil's description of the Battle of Actium ;an allusion which probably suggested to Milton the comparison quoted below from the Battle of the Angels.
Alta petunt: pelago credas innare revolsas
Cycladas, aut montes concurrere montibus altos.
Tantâ mole viri turritis puppibus instant.
commotion such as, to set forth
Great things by small, if, nature's concord broke,
Among the constellations war were sprung,
Two planets, rushing from aspect malign
Of fiercest opposition, in mid sky
Should combat, and their jarring spheres confound.
CLASSICO-GEOGRAPHICAL NAMES.
|