Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatn,

Et vocat ad plausus garrula scena suos. Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres,

Seu procus, aut positâ casside miles adest, Sive decennali fæcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti,

Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores

Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragædia sceptrum

Quassat, et effusis crinibus ora rotat,
Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo,

Interdum et lacrymis dulcis amaror inest :
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor,

Conscia funereo pectora torre movens; Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili,

Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt.

quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo,
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia sidera flammas,

Virgineos videas præteriisse choros.
Ah quoties dignæ stupui miracula formæ,

Quæ possit senium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces, quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,

Quæque fluit puro nectare tincta via; Et decus eximium frontis, tremulosque capillos,

fallax retia tendit amor; Pellacesque genas, ad quos hyacinthina sordet

Purpura, et ipse tui floris, Adoni, rubor! Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem : Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas

Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis.

Nos

Aurea quæ

Gloria virginibus debetur prima Britannis,

Extera sat tibi sit fæmina posse sequi. Tuque urbs Dardaniis, Londinum, structa colonis,

Turrigerum latè conspicienda caput, Tu nimium felix intra tua mænia claudis

Quicquid formosi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cælo scintillant astra sereno,

Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi, conspicuæ formâque auroque puellæ

Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis

Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,

Huic Paphon, et roseam post habitura Cypron. Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci,

Mænia quàm subitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes

Atria, divini Molyos usus ope.
Stat quoque juncosas Cami remeare paludes,

Atque iterum raucæ murmur adire scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,

Paucaque in alternos verba coacta modos.

ELEGIA SECUNDA.

ANNO ÆTATIS 17.

In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis.
TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas

Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque sæva

Mors rapit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis

Sub quibus accipimus delituisse Jovem;
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,

Dignus in Æsonios vivere posse dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis

Arte Coronides, sæpe rogante deâ. Tu si jussus eras acies accire togatas,

Et celer à Phæbo nuntius ire tuo, Talis in Iliacâ stabat Cyllenius aula

Alipes, æthereâ missus ab arce Patris.

Talis et Eury bates ante ora furentis Achillei

Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna sepulchrorum regina, satelles Averni,

Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ,

Turba quidem est telis ista petenda tuis. Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,

Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat et ipsa modos querebunda Elegeïa tristos,

Personet et totis nænia mæsta scholis.

ELEGIA TERTIA,

ANNO ÆTATIS 17.

In obitum Præsulis Wintoniensis.1

Mestus eram, et tacitus nullo comitante sedebam,

Hærebantque animo tristia plura meo, Protinus en subiit funestæ cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina solo; Dum procerum ingressa est splendentes marmore turres,

Dira sepulchrali mors metuenda face; Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros,

Nec metuit satrapum sternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratisque verendi

Intempestivis ossa cremata rogis :
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,

Flevit et amissos Belgia tota duces :
At te præcipuè luxi, dignissime Præsul,

Wintoniæque olim gloria magna tuæ; Delicui fletu, et tristi sic ore querebar,

Mors fera, Tartareo diva secunda Jovi, Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras,

Et quod in herbosos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,

Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa, Nec sinis ut semper fluvio contermina quercus

Miretur lapsus prætereuntis aquæ ?

1 Lancelot Andrews, who died Sept. 21, 1626.

Et tibi succumbit liquido quæ plurima cælo

Evehitur pennis quamlibet augur avis, Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,

Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanta tibi cum sit concessa potestas;

Quid juvat humanâ tingere cæde manus? Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,

Semideamque animam sede fugâsse suâ? Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,

Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco submerserat æquore currum

Phæbus, ab Eoö littore mensus iter.
Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili,

Condiderant oculos noxque soporque meos:
Cum mihi visus eram lato spatiarier agro,

Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutino cum juga sole rubent.
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,

Vestitu nituit multicolore solum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos

Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,

Ditior Hesperior flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favonî,

Aura sub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris

Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racemiferis dum densas vitibus umbras,

Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi subito Præsul Wintonius astat,

Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos,

Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque senex tali incedit venerandus amictu,

Intremuit læto florea terra sono.
Agmina gemmatis plaudunt coelestia pennis,

Pura triumphali personat æthra tubâ.
Quisque novum amplexu comitem cantuque salutat,

Hosque aliquis placido misit ab ore sonos; Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni,

Semper ab hinc duro, nate, labore vaca. Dixit, ex aligeræ tetigerunt nablia turmæ,

At mihi cum tenebris aurea pulsa quies.

Flebam turbatos Cephaleiâ pellice somnos,

Talia contingant somnia sæpe mihi.

ELEGIA QUARTA,

ANNO ÆTATIS 18.

Ad THOMAM JUNIUM preceptorem suum, apud mercatores Anglicos

Hamburge agentes, Pastoris munere fungentem. CURRE per

immensum subitò mea littera pontum, I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti,

Et festinantis nil remoretur iter.
Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventos

Æolon, et virides sollicitabo Deos,
Cæruleamque suis comitatam Dorida Nymphis,

Ut tibi dent placidam per sua regna viam. At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales,

Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis

Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas,

Ditis ad Hamburgæ monia flecte gradum,
Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica

quem

fertur clava dedisse neci. Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præsul, Christicolas pascere doctus oves;
Ille quidem est animæ plusquam pars altera nostræ ;

Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi! quot pelagi, quot montes interjecti,

Me faciunt aliâ parte carere mei !
Charior ille mihi quàm tu doctissime Graium

Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites generoso magnus alumno,

Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi. Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius heros

Myrmidonum regi, talis et ille mihi. Primus ego Aonios illo præeunte recessus

Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi, Pieriosque hausi latices, Clioque favente,

Castalio sparsi læta ter ora mero.