Cui faveat, nostro thure piata Dea.
Te sine, Hygeia, ô! quam moestum producitur ævum !
Te comite, æquali tramite vita fuit.

Jamque iterùm saltus iterùmque valete virentes,
Fugisti instantem qua, Clodoalde, necem ;
Sequana quos vitreis properans præterfluit undis
Hærere ut mallet, captus amore loci !

Lutetiæ Parisiorum, Kalend. Oct. ciɔiɔcçcxvii.

In suburbanum Montrolianum..
VINCENNUM apricas quâ patulis nemus
Ramis in auras surgit, et, intimâ
*Radice adhærens, spernit austros,
Et Boreæ furias minantis;

Sat ampla votis Montrolii domus,
Domumque adornans hortule, non minùs
Jucunde, lassum qui viretis

Exhilaras reficisque cultis!

Amoena vobis debeat otia;
Vobis quietem non sine Apolline,
Magister, urbano remotus
A strepitu, propriique juris.

Transacta vitæ si recolat suæ,
Metæ propinquus, tempora, tædium
Avertite, et mentis serenæ

Deliciis meritum beate!

Seu Leida primis Castalidum favis
Cùm labra anhelo proluit, et sitim
Honoris accendit perennem,

Te, Lodoïx2, duce, Ruhnkenique:

› Vernaculo sermone, Montreuil près Vincennes. ED.

Poëta noster referatur velimus ad regulas de carmine Alcaico in Diarii

Classici fasciculo xxii. editas. ED.

* Innuitur Ludovicus Casparus Valckenarius. Ed.

Seu cùm vocavit Mosa páter suas
Ephebum ad oras; lustra ubi quatuor
*Vix egeram, sancto decorum

Munere,' nec tamen absque laude:

Majore seu cùm Sequana jam virum
Probat theatro; Sequana, civium
Proh! ante inaudito furore,
Pronus in horribiles ruinas.

O! quot periclis expositum caput!
O! quot periclis exsolüit Deus!
Antiqua regum stirps reversa
Dům retulit bona prisca secum.

O rusticantis prædiolum senis!
Si serâ, at æquâ, pace dabis frui;
*Ne linquat artus vita fessos,
Ni melior sine morte surgat!

Montrolii, X Kal. Jul, ciɔɔcccxIx.

On the death of Pope Leo IX.

Victrix Roma dolet nono viduata Leone,
Ex multis talem vix habitura Patrem.

On the death of Leo X.

Sacra sub extrema si forte requiritis hora

Cur Leo non potuit sumere?-Vendiderat.

In urbe Dordracenâ.

2 Vix reperias retulit primâ syllabâ brevi apud "perfectos veteresque" PoëED.

tas.

Osorius of Lisbon is said to have written a Latin dissertation on Glory in so pure a style, and in a manner so much after that of an ancient Roman, that some have not scrupled to assert that this very treatise s the lost work of Cicero.

Αδήλου, οἰδὲ, Τιρβίττου-

λείψανα, καὶ κακὰ λύμαθ', ἅπαν ῥύπον, εὐτελὲς ἔργον,
γεραλέων λήρων ψευδολόγους σανίδας,
εὐρώταν, φαλλόν τε, καὶ ἱμερόεντα κιναίδων
ᾄσματα, καὶ μούσης παίγνια σωταδικῆς,
ἀνδρῶν μιτροφόρων πολὺ φερτάτῳ, ἔξοχος ἄλλων
Τούπιος αἰσχρολόγος θήκατο γραμματικών.

I have lately become possessed of a copy of Toup's Emendationes in Lexicographos Græcos, on the blank page of the second volume of which, opposite the dedication, are the above lines, which I have transcribed and beg to leave at your disposal. Ν. Α. Ο.

Epitaph on Cornelia Adricomia, a Dutch Poetess, written by herself.

Corpus humo, animam Superis, Cornelia, mando;
Pulverulenta caro vermibus esca datur.

Non lacrymas, non singultus, tristesque querelas.
Sed Christo oblatas nunc precor umbra preces.

Epitaph on Passerat, the Poet, written by himself,

Qui sim, viator, quæris; ipse nescio.

Qui sis futurus, tu tamen per me scies.
Ego tuque pulvis, umbra, et umbræ somnium).

Facio had conceived so inveterate a hatred to Laurentius Valla, that he persecuted him on every occasion. Facio was on his death-bed, when, being informed of the death of his enemy, he collected strength enough to dictate these lines;

Ne vel in Elysiis sine vindice Valla susurret,
Facius haud multos post obit ipse dies.

Ovidii Heroid. Epist. VI. v. 40.

Ingenii vocabulum de rerum quoque inanimatarum naturâ dici, sæpissime docuerunt viri docti. Ita crines ingenio suo flexos dixit Petronius: et antiquior Petronio Nævius, in Lycurgo:2

Frondiferos lucos

Ingenio arbusta ubi nata sunt, non obsita.

Est igitur apud Ovidium quoque in Heroidibus locus ex eâdem hujus significationis observatione intelligendus, sed fortasse, aliter taque editus est, constituendus. Scribens Hypsipyle ad Jasonem queritur se epistolâ nullâ certiorem factam esse de illius vitâ: tum ex hospite, qui e Thessaliâ advenisset, Jasonis novos amores percontando rescivisse: ultimumque hoc ita refert:

Singula dum narrat, studio cursuque loquendi
Detegit ingenio vulnera facta suo.

'Turn. Ado, xxix. 28.; Burm. ad h. 1.; ad Petron. c. 126.; et ad Quint. viii. 2. Drakenb. ad Sil. Ital. iv. 90. xvi. 46; et fuse intt. ad Tit. Liv, Hist. ii. 30.

Apud Nonium in v. Ingenium, (iv. 235.)

Et hic quoque ingenio suo Burmannus explicat sponte suâ, naturâ suá. Hoc omnino difficile est intellectu, et, quocumque modo locum acceperim, ego fateor me in eo semper quodammodo hæsisse. Quid si ergo, levissimâ mutatione, sic corrigamus :

Singula dum narrat, studio cursuque loquendi

Detegit ingenio vulnera TECTA suo.

Vulnera intelliges, quæ alios amores sectando Jason Hypsipylæ intulerat. Sic Hero scribit Leandro: Heroid. xix. 103.

In tua si veniant alieni colla lacerti,

Sitque novus nostri finis amoris amor :

Ah potius peream quam crimine VULNERER isto,
Fataque sint culpá nostra priora tuâ.

Hac quidem vulnera, hi amores, ingenio suo, naturá suâ tecti potuerunt dici: quippe Jasonis maximopere intererat, quantum posset, amores occultare, ut Hypsipylen illi laterent.

Et certe ipsa hujus epistola incipit ab acri Jasonis increpatione, quod ipsi, Hypsipylæ, nihil quidquam de rebus suis scripsisset. Cum tamen non sit extra controversiam hæc explicatio, equidem conjecturam meam dubitanter proposuisse contentus nihil per me adfirmatum volo.

C. J. C. REUVENS.

1

NOTICE OF

The ANTI-DEIST: being a Vindication of the Bible, in answer to the publication called The Deist. Containing also a Refutation of The Erroneous Opinions held forth in The Age of Reason, and in a recent publication, entitled, Researches on Ancient Kingdoms. By JOHN BELLAMY Author of the New Translation of the Bible, from the Original Hebrew. Pr. 2s.

OUR readers will recollect that the controversy between Mr. Bellamy and his opponents respecting the Hebrew text was first