Cui faveat, nostro thure piata Dea. Jamque iterùm saltus iterùmque valete virentes, Lutetiæ Parisiorum, Kalend. Oct. ciɔiɔcçcxvii. In suburbanum Montrolianum.. Sat ampla votis Montrolii domus, Exhilaras reficisque cultis! Amoena vobis debeat otia; Transacta vitæ si recolat suæ, Deliciis meritum beate! Seu Leida primis Castalidum favis Te, Lodoïx2, duce, Ruhnkenique: › Vernaculo sermone, Montreuil près Vincennes. ED. Poëta noster referatur velimus ad regulas de carmine Alcaico in Diarii Classici fasciculo xxii. editas. ED. * Innuitur Ludovicus Casparus Valckenarius. Ed. Seu cùm vocavit Mosa páter suas Munere,' nec tamen absque laude: Majore seu cùm Sequana jam virum O! quot periclis expositum caput! O rusticantis prædiolum senis! Montrolii, X Kal. Jul, ciɔɔcccxIx. On the death of Pope Leo IX. Victrix Roma dolet nono viduata Leone, On the death of Leo X. Sacra sub extrema si forte requiritis hora Cur Leo non potuit sumere?-Vendiderat. In urbe Dordracenâ. 2 Vix reperias retulit primâ syllabâ brevi apud "perfectos veteresque" PoëED. tas. Osorius of Lisbon is said to have written a Latin dissertation on Glory in so pure a style, and in a manner so much after that of an ancient Roman, that some have not scrupled to assert that this very treatise s the lost work of Cicero. Αδήλου, οἰδὲ, Τιρβίττου- λείψανα, καὶ κακὰ λύμαθ', ἅπαν ῥύπον, εὐτελὲς ἔργον, I have lately become possessed of a copy of Toup's Emendationes in Lexicographos Græcos, on the blank page of the second volume of which, opposite the dedication, are the above lines, which I have transcribed and beg to leave at your disposal. Ν. Α. Ο. Epitaph on Cornelia Adricomia, a Dutch Poetess, written by herself. Corpus humo, animam Superis, Cornelia, mando; Non lacrymas, non singultus, tristesque querelas. Epitaph on Passerat, the Poet, written by himself, Qui sim, viator, quæris; ipse nescio. Qui sis futurus, tu tamen per me scies. Facio had conceived so inveterate a hatred to Laurentius Valla, that he persecuted him on every occasion. Facio was on his death-bed, when, being informed of the death of his enemy, he collected strength enough to dictate these lines; Ne vel in Elysiis sine vindice Valla susurret, Ovidii Heroid. Epist. VI. v. 40. Ingenii vocabulum de rerum quoque inanimatarum naturâ dici, sæpissime docuerunt viri docti. Ita crines ingenio suo flexos dixit Petronius: et antiquior Petronio Nævius, in Lycurgo:2 Frondiferos lucos Ingenio arbusta ubi nata sunt, non obsita. Est igitur apud Ovidium quoque in Heroidibus locus ex eâdem hujus significationis observatione intelligendus, sed fortasse, aliter taque editus est, constituendus. Scribens Hypsipyle ad Jasonem queritur se epistolâ nullâ certiorem factam esse de illius vitâ: tum ex hospite, qui e Thessaliâ advenisset, Jasonis novos amores percontando rescivisse: ultimumque hoc ita refert: Singula dum narrat, studio cursuque loquendi 'Turn. Ado, xxix. 28.; Burm. ad h. 1.; ad Petron. c. 126.; et ad Quint. viii. 2. Drakenb. ad Sil. Ital. iv. 90. xvi. 46; et fuse intt. ad Tit. Liv, Hist. ii. 30. Apud Nonium in v. Ingenium, (iv. 235.) Et hic quoque ingenio suo Burmannus explicat sponte suâ, naturâ suá. Hoc omnino difficile est intellectu, et, quocumque modo locum acceperim, ego fateor me in eo semper quodammodo hæsisse. Quid si ergo, levissimâ mutatione, sic corrigamus : Singula dum narrat, studio cursuque loquendi Detegit ingenio vulnera TECTA suo. Vulnera intelliges, quæ alios amores sectando Jason Hypsipylæ intulerat. Sic Hero scribit Leandro: Heroid. xix. 103. In tua si veniant alieni colla lacerti, Sitque novus nostri finis amoris amor : Ah potius peream quam crimine VULNERER isto, Hac quidem vulnera, hi amores, ingenio suo, naturá suâ tecti potuerunt dici: quippe Jasonis maximopere intererat, quantum posset, amores occultare, ut Hypsipylen illi laterent. Et certe ipsa hujus epistola incipit ab acri Jasonis increpatione, quod ipsi, Hypsipylæ, nihil quidquam de rebus suis scripsisset. Cum tamen non sit extra controversiam hæc explicatio, equidem conjecturam meam dubitanter proposuisse contentus nihil per me adfirmatum volo. C. J. C. REUVENS. 1 NOTICE OF The ANTI-DEIST: being a Vindication of the Bible, in answer to the publication called The Deist. Containing also a Refutation of The Erroneous Opinions held forth in The Age of Reason, and in a recent publication, entitled, Researches on Ancient Kingdoms. By JOHN BELLAMY Author of the New Translation of the Bible, from the Original Hebrew. Pr. 2s. OUR readers will recollect that the controversy between Mr. Bellamy and his opponents respecting the Hebrew text was first |